sábado, 14 de noviembre de 2009

El final del tunel

Ya han pasado unos días desde que tengo luz verde para volver a entrenar, pero estoy un poco deprimido ya que mis últimas salidas de running han sido un poco desesperantes.
En primer lugar, el primer día que salí no llevaba ni 10 min. de carrera cuando empecé a sentir de nuevo el dolor. Seguí 10mín más, paré para hacer un poco de técnica de carrera y la vuelta a trote suave a pesar del dolor.
La segunda fué esta semana. Misma operación pero el dolor comenzo en el mín. 15, aunque esta vez decidí continuar. Hice 45 mín a un ritmo bueno, pero como ya he dicho, con dolor.
Lo que me tiene algo más tranquilo es que una vez terminado el entreno recupero bien y al día siguiente me levanto con molestias, pero no con el dolor y la rigidez de días atrás.
A pesar de todo, sigo con la recuperación en el gimnasio, con la bici y en la piscina con la ayuda del "gran fisio" Pablo Redón, o sea, yo mismo, luchando contra mi pierna y mi cabeza para que termine ya lo que comienza a ser una pesadilla.
También cuento con el asesoramiento y ayuda de mis otros grandes fisios Víctor y Carlos, a los que agradezco que intenten averiguar junto a mí que es lo que provoca que todavía no este al ritmo de Bekele. Y a Jose, otro de los grandes...que me asesora telefonicamente.
"Será por fisios"
De momento ayer me anoté un tanto al apuntarme a la ""Jean Buin". A ver sia así se me quita las tonterias de la cabeza.
AH!!!! por cierto!!! los que vengais a correr...que sepais que no me dejo ganar ni cojo (quería decir loco). Ja, ja, ja....

1 comentario:

  1. I als que vinguin amb tu en BTT? Et deixaràs guanyar o què? Al Tibidabo m'has "follat" però a Vallvidrera... jeje!!

    A per totes, que la Marató de Barcelona la tens segura!

    Ens parlem!

    ResponderEliminar